Globelleşen bu Dünya’da seni görene kadar,
Doğu batı sentezinin kıvamını tutturamamış bir
insandım ben.
Sonra işte olanlar oldu, senlendim ben.
Yıkıldı bütün modern çağın teknolojileri.
Ne boşmuş şu saniyeye kadar yaşadığım devir, devran.
İyi ki yapmışlar kavimler göçünü diyorum içimden.
Sonra biraz susuyorum.
Biz seninle kar yağarken şemsiye kullanan
insanlardan olmayalım,
Olur mu?
Kronolojik bir hastalığım var kalbimde uzun
zamandır.
Adı sen.
Dün sen, bugün sen, yarın sen…
Sen koleksiyonu topluyorum yaşadığın zamanlardan.
Kitaplar okuyor, müzikler dinliyor, filmler
izliyorum.
Hiç birinde bulamıyorum seni.
Bilmene gerek yok yine de sana olan aşkımı, diye
düşünüyorum.
Bilsen belki gidersin, bilsen belki gelirsin.
Ama sanırım böylesi iyi.
Şiirlerde kal, buradan gidemezsin...
Samet Öz
